بررسی امکان کاهش پفی‌شدن میوۀ نارنگی انشو (Citrus unshiu) در شرق مازندران

پفی‌شدن یک ناهنجاری فیزیولوژیکی در برخی ارقام مرکبات است که سبب جدا‌شدن پوست از گوشت، کاهش بازارپسندی‏، افزایش خسار‌ت‌های پوست و کاهش خاصیت انباری میوه می‏شود. به‏منظور امکان کاهش این ناهنجاری، آزمایشی در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با 11 تیمار: 1. شاهد؛ 2. مونو آمونیم ‏‏فسفات؛ 3. کلرور کلسیم؛ 4. نیترات ‏پتاسیم؛ 5. مونو آمونیم ‏فسفات + نیترات‏ پتاسیم؛ 6. GA3؛ 7. 2,4-D؛ 8. مونو آمونیم ‏فسفات + GA3؛ 9. نیترات ‏پتاسیم +2,4-D ؛ 10. نیترات ‏پتاسیم + GA3 و 11. 2,4-D+GA3 و 4 تکرار با درختان بالغ نارنگی انشو با پایۀ نارنج انجام شد. نتایج نشان داد که همۀ تیمارها سبب افزایش جرم ‏حجمی پوست میوه نسبت به شاهد شدند. بهترین تیمارها در افزایش جرم ‏حجمی پوست، تیمارهای ترکیبی GA3 یعنی تیمارهای 8، 10 و 11 و تیمار تغذیه‏ای مونو آمونیم ‏فسفات بودند که این تیمار بالاترین اندازۀ میوه را نیز تولید کرد. هرچه اندازه و وزن میوه‏ها بیشتر بود، تعداد میوه‏های با پوست پفی‌شده نیز بیشتر بود. غلظت مس در برگ، همبستگی مثبت و غلظت فسفر، همبستگی منفی و معناداری با عارضۀ پفی‌شدن نشان داد. بنابراین، با توجه به نتایج این آزمایش، توصیه می‏شود در زمان تغییر رنگ میوه از محلول‏پاشی‏ کودهای فسفره استفاده شود؛ در مقابل، استفاده از سموم با ترکیبات مسی تا حد امکان کاهش یابد.